Cykl ilustracji do prozy Brunona Schulza: „Sklepy cynamonowe”.
„Ta sama materia ciała, ścięgien i pomarszczonej twardej skóry, ta sama twarz wyschła i koścista, te same zrogowaciałe, głębokie oczodoły. Nawet ręce, silne w węzłach, długie chude dłonie ojca z wypukłymi paznokciami miały swój analogon w szponach kondora. (…) Charakterystyczne jest, że kondor używał wspólnego z moim ojcem naczynia nocnego.”
Cykl ilustracji do prozy Brunona Schulza: „Sklepy cynamonowe”
„Czy rozumiecie – pytał mój ojciec – głęboki sens tej słabości, tej pasji do pstrej bibułki, papier-mâché, do lakowej farby, do kłaków i trociny? To jest – mówił z bolesnym uśmiechem – nasza miłość do materii jako takiej, do jej puszystości i porowatości, do jej jedynej, mistycznej konsystencji. (…)
– Słowem – konkludował mój ojciec – chcemy stworzyć po raz wtóry człowieka, na obraz i podobieństwo manekina.”
Cykl ilustracji do prozy Brunona Schulza: „Sklepy cynamonowe”
„…Z nagła podreptała, zgarbiona i mała, w kąt kuchni, gdzie leżały drwa na opał i, klnąc i kaszląc, zaczęła gorączkowo przebierać wsród dźwięcznych drewien, aż znalazła dwie cienkie żółte drzazgi…”
Wracam do źródeł.
Mój ukochany Bruno Schulz – motto mojej drogi twórczej od początku istnienia. Teraz w nowej odsłonie.
Cykl ilustracji do prozy Brunona Schulza: „Sklepy cynamonowe”.
„…I podczas gdy gałgany zsypują się na ziemię i rozbiegają po śmietnisku, jak spłoszone szczury, wygrzebuje się z nich, odwija z wolna jądro, wyłuszcza się rdzeń śmietniska: na wpół naga i ciemna kretynka dźwiga się powoli i staje, podobna do bożka pogańskiego, na krótkich dziecinnych nóżkach…”
Kolor w ilustracji. Grafika wektorowa wykonana na podstawie mojego oryginalnego rysunku.
